“Uy Kakura, ikam jangan bajalan haja pang, bukah pang biar lakas sampai”.
“Biar ae Kalinci, dasarnya jalan diaku lambat. Nang panting diaku sampai salamat ka wadah tujuanku, dari pada lakas-lakas kaina tagugur wan teluka.”.
“Uy kekura, kayapa amun kita becepat-cepatan bukah? Amun ikam kawa manang, kaena diaku beri hadiah apa haja yang ikam handak!”
Padahal dalam hatinya kalinci bepadah, “Kada mungkin inya kaena kawa mengalahkan diaku !”.
Kukura manjawab, “Wah, kalinci mana kawa diaku batanding beadu bukah lawan ikam, ikam kawa bukah wan beluncat nang laju, amun diaku bejalan salangkah demi salangkah sesambil mambawa eumah diaku nang barat ngini.”
Kelinci manjawab pulang, “Mana kawa, ikam kada bulih manulak tantangan diaku ngini! Pukuknya isuk baisukan diaku hadangi ikam di bawah puhun kariwaya. Diaku kaina mahabari kuyuk gasan jadi panantu lumba.”
Kakura baya kawa badiam taungut haja. Dam hatinya bapandir, “Mana mungkin diaku kawa mangalahkan kalinci?”
Baisukan hari si Kalinci mahadangi pina piragah di bawah puhun kariwaya. Kuyuk gin hudah sampai gasan jadi panantu lumba. Imbah Kurura sampai Kuyuk bapandir.
“Aturanya nang kaya ngini, bubuhan ikam mulai dari puhun di subalah sana nang di bawah puhun ampalam ngitu. Bubuhan ikam kawa melihat lah ?”
Kalinci wan kukura menyahut, “Kawa!”
“Nah siapa yang bisa datang duluan di bawah pohon beringin ini, itulah yang menang.” Oke, satu, dua, tiga, mulai!”
“Nah siapa nang kawa sampai bedahulu di bawah puhun kariwaya ngini, ngitupang nang manang.” Ayu, satu, dua, talu, mulai!”
Kalinci langsung beluncat mandahului kukura, nang mamulai malangkah begamat sualnya inya kada kawa maninggalakan rerumahanya.
“Ayu kurura, bukah pang!” Ayuja diaku hadangi disini nah.”
Kalinci baduduk sasambilan benyanyi. Angin pas ngitu betiup gimit wan sajuk, sahingga mambuat kalinci mangantuk wan kada lawas imbah ngitu kalinci teguring. Bagamimitan nanamun pasti kurura malangkah sakuat tanaga. Begimitan inya malawati kalinci nang taguring janak. Kada barapa lawas inya bajalan sampai am diwadah nang ditantuakan. Sawaktu ngitulah kalinci tabangun. Takajut banar inya malihat kukura sudah parak sampai sakuat tanaga inya bukah wan beluncat gasan manyasahi kukura. Tapi sudah talambat, batis kukura sudah sampai di tampat nang ditantuakan wan pak kunyuk sudah manantuakan amun pamanangnya si kukura. Si kalinci paragah lalu tahinip, asa kada pacaya inya taguring. Jadi pamanangnya tantu ai kukura.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar